''Dün dünde kaldı cancağızım, artık yeni bir şeyler söylemek lazım.''
-Hz. Mevlana
Kendimi kitabın adı gibi hissediyorum. Yoruma nasıl başlasam bilemedim. Kitap BENCİ olmakla, BENCİL olmanın farkını anlatarak başlıyor. Ki bence çok güzel bir başlangıç yapmış. Hayatta ''Ben'' diyen insanlara BENCİL demenin ne kadar yanlış olduğuna inandırdı beni. Yinede bazı şeyler için ikna edemedi :P İnsan yedisinde neyse yetmişinde de odur misali :))
''Affetmek için iki kişilik erdem lazım... Hem onu affetmek, hem onu affettiği için kendini affetmek.''
-Orson Welles
En beğendiğim bölüm, fenerin yedinci katına çıktığımız zamandı :) O anı gerçekten yaşadım, düşündüm de ne karamsar biriymişim ben ya :)) Arkanızda ağaçlar, kuş sesleri önünüzde deniz sahilde uzanıyorsunuz diyor. Ben ya ormanlık alandan yaratık çıkarsa, ya kumsalda yürürken yengece basarsam, kum çok sıcak olur nasıl yürüyeceğim o kadar. Fenerde ya paranormal varlıklar varsa diye diye yürüdüm :P Bu aslında karamsarlık sayılmaz ya :)) Fantastiği fazla kaçırmanın zararları diyelim :))
''Hayat prova yapılarak ilerleyen bir süreç değildir. Her yaptığın seçim sana yeni bir yol açar.''
Kişisel gelişim sevmem fazla, daha önce yorumladığım bir kişisel gelişimde de belirtmiştim :) Bana ne yapmam gerektiğini bir başkasının söylemesi hoşuma gitmiyor. Bu kitap hoşuma giden kitaplardan biri oldu. Bir başkası değilde içimdeki ses konuşuyordu sanki benimle, işte bu yüzden sevdim kitabı.
Kapak çok şeker :) Renkli balonlar, çatıdaki kedi çok tatlı :)) Özellikle dikkatimi çeken o kedi oldu :P Onun ne işi var orada ya ^_^
Tüy gibi hafif hissetmek isteyenlere tavsiye edeceğim bir kitap :)
Bol kitaplı günler diliyorum :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder